W roku 2005 na 100-lecie Związku Nauczycielstwa Polskiego nasi koledzy Ryszard Czekajowski i Roman Staszewski z Akademii Górniczo-Hutniczej oraz ś.p. Andrzej Ujejski, ówczesny Prezes Okręgu Małopolskiego przedstawili sylwetkę Stanisława Nowaka i Jego rolę w tworzeniu nauczycielskiego ruchu związkowego. .

"[...] Ktokolwiek chce osiągnąć cenne wyniki

- jeśli tylko zamierza działać w dziedzinie z dawna przez ludzi uprawianej

- musi pamiętać, że nie zaczyna od zera,

że winien przejąć zdobycze poprzedników,

nauczyć się ich kunsztu, by pójść o krok dalej."

[Tadeusz Kotarbiński: "Medytacje o życiu godziwym"]

Polscy historycy nauczycielskiego ruchu związkowego w swych opracowaniach badawczych podkreślają , że działalność Stanisława Nowaka przypadała na bardzo trudny okres zniewolenia narodu, podzielonego między zaborców kraju. Sytuacja powyższa uniemożliwiała podejmowanie w tym zakresie samodzielnego ruchu - nie mówiąc już o niezależnej organizacji nauczycielskiej. Szczególną rolę w budzeniu i kształtowaniu świadomości edukacyjnej wśród nauczycieli, pracowników szkół wyższych, a także w społeczeństwie, spełniły ukazujące się coraz liczniejsze prace pedagogów i socjologów, takich jak: M. Falski , J. Chałasiński , Z. Mysłakowski , L. Chmaj , B. Suchodolski , J.S. Bystroń , H. Radlińska. Pośród nauczycielstwa powstał zauważalny pęd do systematycznego pogłębiania wiedzy - na co niewątpliwie wpłynęło powstawanie różnych lokalnych towarzystw nauczycielskich.

    W 1903 r. przy krakowskim oddziale Towarzystwa Pedagogicznego powstało Towarzystwo Nauczycieli Szkół Ludowych i Wydziałowych (TNSLiW) z Prezesem Stanisławem Nowakiem. Liczba członków Towarzystwa wzrosła z 90 w pierwszym roku jego istnienia do 270 w roku 1905.

    12 listopada 1905 roku na naradzie ponad 500 nauczycieli w krakowskim Towarzystwie Pedagogicznym, Stanisław Nowak reprezentujący miejscowych nauczycieli ludowych postawił wniosek w sprawie stworzenia jednej zawodowej organizacji nauczycielstwa ludowego w Galicji. Wniosek został przyjęty, a jego realizację powierzono zarządowi krakowskiego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Ludowych i Wydziałowych, które w tym celu powołało oddzielny komitet na czele ze Stanisławem Nowakiem. Komitet przygotował specjalną odezwę do całego nauczycielstwa Galicji bez różnicy narodowości i rozesłał ją 29 listopada 1905 roku. W odezwie przedstawiono bardzo trudną sytuację materialno-społeczną stanu nauczycielskiego, postawiono problemy, które należy przedyskutować oraz dokonać wybrania z każdego powiatu (okręgu) ?mężów zaufania?, aby ci stawili się w dniu 28 grudnia 1905 roku w Krakowie dla: "wspólnego porozumienia i rozpoczęcia pracy".

    Odbyty w dniu 28 grudnia 1905 roku "Zjazd ? Ankieta" mężów zaufania w liczbie 520 osób, którego przewodnictwo powierzono Stanisławowi Nowakowi postanowił w jednej z uchwał utworzyć Krajowy Związek Nauczycielstwa Ludowego (KZNL) w Galicji. Prezesem nowopowstałego Związku wybrano przy aplauzie całej sali Stanisława Nowaka.

    Na siódmym zjeździe KZNL we Lwowie w dniu 7 lipca 1913 roku dokonano zmiany nazwy organizacji związkowej po wystąpieniu z niej nauczycieli ukraińskich na: Związek Polskiego Nauczycielstwa Ludowego (ZPNL) w Galicji, którego przewodnictwo w dalszym ciągu powierzono Stanisławowi Nowakowi - obowiązek ten wypełniał aż do czasu zakończenia I wojny światowej.

    Podkreślić należy, że jeszcze przed zakończeniem działań wojennych u Stanisława Nowaka powstaje myśl wspólnego działania nauczycielstwa Galicji i Królestwa, która zaowocowała 12 grudnia 1918 roku wspólną decyzją Związku Polskiego Nauczycielstwa Ludowego Galicji i Zrzeszenia Nauczycielstwa Polskich Szkół Początkowych (ZNPSP) Królestwa, kierowanego przez Karola Klimka, o połączeniu się w jedną organizację przyjmując nazwę Związek Nauczycielstwa Polskiego Szkół Powszechnych (ZNPSP) z siedzibą w Warszawie. Za datę jego powstania przyjmuje się dzień 12 kwietnia 1919 roku, czyli moment wyboru Stanisława Nowaka na Prezesa nowego Związku. Organem zawodowym nowopowstałego Związku został "Głos Nauczycielski".

    W 1920 roku delegacja Związku Nauczycielstwa Polskiego Szkół Powszechnych pod przewodnictwem Stanisława Nowaka udała się do Naczelnika Państwa - Józefa Piłsudzkiego ofiarując mu do dyspozycji majątek związkowy na cele Obrony Państwa.

    2 lipca 1930 roku w Krakowie z inspiracji Stanisława Nowaka nastąpiło połączenie Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych (kierowanego przez Stanisława Nowaka) ze Związkiem Zawodowym Nauczycielstwa Polskich Szkół Średnich (kierowanego przez Stanisława Kalinowskiego) - w jeden związek o nazwie Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP), którego Prezesem został wybrany Stanisław Nowak. Ten fakt historyczny to ukoronowanie Jego idei jednoczenia związków nauczycielskich.

    ZNP w trosce o wysoki poziom wykształcenia ogólnego i zawodowego nauczycieli z zadowoleniem przyjął rozwiązanie określone w ustawie o ustroju szkolnictwa z dnia 11 marca 1932 r., a mianowicie: 3-letnie licea oparte na programie gimnazjum oraz 2-letnie pedagogia dla absolwentów liceów ogólnokształcących.

    Współcześnie, po latach starań, z chwilą odzyskania niepodległości Ojczyzny ? wyraziście zdajemy sobie sprawę, jak ciernistą drogą szedł nauczyciel Stanisław Nowak ku wolnej Polsce, ku rozwojowi oświaty i szkolnictwa ? współpracując z Józefem Piłsudskim w mobilizacji sił narodu do walki orężnej z zaborcami, a równocześnie przygotowywał siebie i swój warsztat pracy do nowego, ale już pełnego życia.

    Intensywne i zarazem skuteczne działania Stanisława Nowaka w kierunku integracji różnych grup zawodowych nauczycieli, które powstawały w kraju w całym okresie Jego aktywnej działalności, oraz fakty historyczne potwierdzające iż każdorazowo zostawał Prezesem nowopowstałego Związku, świadczą o wielkości Jego autorytetu wśród nauczycieli, wybitnych talentach organizatorskich i przekonują nas do wypowiedzenia następującej sentencji:

    "Stanisław Nowak to twórca i założyciel Związku Nauczycielstwa Polskiego".

    Skoro Stanisław Nowak jest twórcą i założycielem ZNP z tego wypływa logiczny wniosek, że miejscem, w którym ZNP się narodził jest Stołeczno-Królewskie Miasto Kraków, w którym działał i pracował Jego Twórca. Czego jeszcze możemy się dowiedzieć z curriculum vitae Stanisława Nowaka ?

    Urodził się 28 października 1859 r. w Andrychowie, tu zaczął uczęszczać do szkoły ludowej, a po przeniesieniu się rodziny do Krakowa, kontynuował naukę w szkole średniej tj. w gimnazjum im. św. Jacka. Po odbytym kursie przygotowawczym, zostaje w roku 1878 przyjęty do seminarium nauczycielskiego męskiego w Krakowie.

    Podczas studiów seminaryjnych pobierał stypendium krajowe w kwocie 100 zł. reńskich. Świadectwo ukończenia seminarium uzyskuje w dniu 30 czerwca 1880 roku, w którym stwierdzono; "wzorowe zachowanie się" oraz "wytrwałą pilność".

    Pracę nauczycielską rozpoczął jako praktykant przy II szkole pospolitej w Krakowie 1 września 1880 roku. 1 marca 1882 r. został zastępcą nauczyciela w tej samej szkole z płacą roczną 420 zł. r. Następnie był tymczasowym młodszym nauczycielem przy szkole ludowej w Podgórzu /dzielnica Krakowa/ od 15 listopada 1885 r. do 1 września 1887 r. Od 24 czerwca 1887 r. do 30 czerwca 1892 r. uczył w VII szkole pospolitej na Kleparzu /też dzielnica Krakowa/, jako tymczasowy młodszy nauczyciel.

    Dopiero 1 lipca 1892 r. uzyskuje nominację na starszego nauczyciela i pracuje w II szkole pospolitej męskiej oraz w I szkole im. św. Wojciecha w Krakowie. 7 września 1904 roku zostaje kierownikiem tej szkoły. Równocześnie od roku 1892 był nauczycielem szkoły przemysłowej /dziś dokształcającej zawodowej/.

    Dla uzyskania kwalifikacji, odbył w lipcu 1904 r. 2-tygodniowy kurs dla nauczycieli szkół przemysłowych uzupełniających przy Akademii Handlowej we Lwowie.

    Jako pedagog był nauczycielem z powołania, o szerokich zainteresowaniach problematyką pedagogiczną, śmiało występował przeciwko przestarzałemu systemowi nauczania, opowiadał się za jednolitą ośmioklasową szkołą powszechną, dającą dobre wykształcenie ogólne i wychowującą gorących patriotów. Domagał się wprowadzenia do szkół ludowych nauki o prawach i obowiązkach obywatelskich oraz reformy seminariów nauczycielskich, tak - aby dawały wykształcenie równe uniwersyteckiemu.

    Jako wielki zwolennik zjednoczenia organizacji nauczycielskich działających na terenach krajów słowiańskich - był współorganizatorem Zjazdu w Pradze Czeskiej w roku 1908, z udziałem delegatów: Słowaków, Słoweńców, Chorwatów i Serbów . Na Zjeździe tym powołano Związek Nauczycielstwa Słowiańskiego z siedzibą w Austrii - a Stanisław Nowak został wybrany jego V-ce Prezesem.

    W 1910 roku na II Zjeździe Związku w Lichaczowicach na Morawach, zostaje wybrany Prezesem, a w 1912 roku organizuje III Zjazd Związku Nauczycieli Słowiańskich w Krakowie.

    W okresie I wojny światowej Stanisław Nowak uczestniczy aktywnie w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego, pełniąc w nim funkcję V-ce Przewodniczącego Komisji Szkolnej oraz oddaje część lokalu związkowego na kwatery dla legionistów.

    Ogromne zaangażowanie w działalność związkową i osiągnięcia na tym polu, budowały niepodważalny autorytet Stanisława Nowaka w szerokich kręgach społecznych - co otwierało Mu drogę też do działalności politycznej /między innymi z rekomendacji Stronnictwa Demokratycznego wybrany został w 1905 roku Radnym Stołeczno-Królewskiego Miasta Krakowa, którą to funkcję pełnił przez 25 lat do 1930 roku; w dniu 28 listopada 1922 roku wybrany został Senatorem RP, którą to godność pełnił przez 14 lat do roku 1936 w trzech kolejnych kadencjach: I - 28.XI.1922 r., II - 7.III.1928 r., III - 9.XII.1930 r./.

    Pełnione funkcje społeczno-polityczne wykorzystywał zawsze do starań o reformę oświaty i prawa nauczycieli. Domagał się utworzenia Rady Wychowania oraz Komisji do sprawy podręczników szkolnych, na wzór Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Jego słynna mowa wygłoszona w Senacie w dniu 30 kwietnia 1923 r. - walnie przyczyniła się do uchwalenia pragmatyki nauczycielskiej.

    Całe swoje życie poświęcił walce o podnoszenie poziomu szkolnictwa polskiego, o poprawę bytu materialnego nauczycieli i ich pozycji społecznej oraz prawno ? służbowej. W roku 1912 został Honorowym Członkiem Związku, a w 1936 roku otrzymał godność Honorowego Prezesa Związku Nauczycielstwa Polskiego.

    Prezes ZNP Jan Kolanko /następca po Stanisławie Nowaku/ we wspomnieniu pośmiertnym, tak scharakteryzował Stanisława Nowaka: [...] "Jako mówca porywał słuchaczy szczerością, bezpośredniością, prostotą i zapałem, który udzielał się słuchającym. Mówił jasno, prosto i twardo, nikomu nie schlebiając. Nie uznawał kompromisu z krzywdą i poniżeniem nauczycielstwa [...]. Tępił w sposób bezwzględny objawy serwilizmu, karierowiczostwa, samolubstwa. Człowiek o gołębim sercu, oddany bez reszty służbie dobra publicznego, stawał się nieubłaganym wrogiem zła i upodlenia człowieka. Te wielkie zalety charakteru zmuszały nawet przeciwników do szacunku dla Jego podstawy ideowej." Stanisław Nowak zmarł 6 marca 1936 roku w wieku 77 lat i pochowany został na krakowskim Cmentarzu Rakowickim. Dwa lata później w dniu 26 listopada 1938 roku, zwłoki Stanisława Nowaka zostały uroczyście przeniesione do grobowca ufundowanego /na tym samym cmentarzu/ przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, na którym widnieje m.in. napis:

"ZAŁOŻYCIEL I PREZES ZWIĄZKU NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO, SENATOR RP, KAWALER KRZYŻA KOMANDORSKIEGO ORDERU ODRODZENIA POLSKI"